Першы настаўнік алімпійскага чэмпіёна Андрэя Арамнава, трэнер-выкладчык Мінскага абласнога комплекснага цэнтра алімпійскага рэзерву Уладзімір Барздакоў атрымаў званне Заслужанага трэнера Беларусі!

З гэтай падзеяй барысаўскага спецыяліста павіншавалі калегі і вучні. Далучыўся да цёплых пажаданнем і галоўны выхаванец Уладзімір Барздакова – Андрэй Арамнаў:

– Нарэшце-то гэта здарылася! Мой першы трэнер стаў заслужаным. Гэта самая галоўная ўзнагарода ў нашай рэспубліцы ў трэнерскім руху. Так што я празмерна рады! Заслужаны чалавек атрымаў заслужана Заслужанага трэнера Рэспублікі Беларусь! Дастойная ўзнагарода для годнага чалавека. Мы з маім вядучым настаўнікам Міхаілам Солодарём вельмі доўга працавалі над гэтым, прасоўвалі гэтую думку. Уся Барысаўшчына рада гэтай падзеі. У гэтым годзе спаўняецца ўжо 22 года, як я займаюся цяжкай атлетыкай. Гэта значыць ўвесь гэты час працую з Уладзімірам Вітальевіч. Дарэчы, Міхаіл Мікалаевіч – першы трэнер Уладзіміра Барздакова. У агульным, мы такая вялікая барысаўская цяжкаатлетычны сям'я і зараз мы ўсе – заслужаныя. Мы доўга да гэтага ішлі. Пры гэтым мы да гэтага часу ў асноўным складзе, ўвесь час разам і неразлучныя, працуем не пакладаючы рук. Тым больш я спартсмен асаблівы, дзесьці са сваімі недахопамі, праблемамі і цвердалобыя. Але затое мы ідзем да вызначанай мэты і заўсёды дамагаемся свайго. Таму дзякуй усім, хто дапамагаў прыйсці да гэтай узнагародзе майму настаўніку.

Уладзімір Барздакоў падзякаваў за прызнанне і адзначыў, што гэтая ўзнагарода матывуе яго на новыя здзяйсненні:

– Я марыў пра гэта званні з 2008 года, калі мой вучань стаў алімпійскім чэмпіёнам – уявіце сабе. усе, хто пасля мяне станавіліся заслужанымі атрымлівалі гэтае званне за прызёраў Алімпіяд. А я ўсё як ніяк! вядома, эмоцыі мяне перапаўняюць! Усё-ткі 12 з паловай гадоў мінула. як думаеце, рады гэтаму ці не? Вельмі моцна!

– можа, у 2008 годзе эмоцыі ад атрымання звання былі б не такімі яркімі?

– тады б, можа, і не адчуў нічога. Мне было ўсяго 38 гадоў, з цяпер – 51 год. напэўна, зараз гэта больш значна. як кажуць, справядлівасць перамагла. Многія калегі мне сказалі зараз: “Вова, я цябе лічыў заслужаным з 2008 года” – віншаванняў было вельмі шмат, ўсе гэтага чакалі. прыемна, што гэта падзея супала з кубкам Беларусі. Як мне мая жонка сказала: “Паедзеш на спаборніцтвы – вам дадуць загаловак” – як у ваду глядзела! З'ехаў простым трэнерам, а вярнуўся заслужаным :).

– Але вас адзначылі за справы мінулыя. А ці ёсць перспектывы пацвердзіць, што гэта званне атрымалі нездарма?

– вядома! У мяне ёсць перспектыўныя пацаны. Бо мне да пенсіі яшчэ вельмі далёка. Я ж не толькі працую з адбыўшыміся спартоўцамі, але і пастаянна займаюся адборам перспектыўных хлопчыкаў. думаю, пра іх праз гады два-тры будуць ужо нешта казаць. Усё ідзе сваёй чаргой. на Кубку Ірына Грэкава заняла першае месца, Уладзімір Зайцаў – мой годны вучань. У іх ёсць усе шанцы адабрацца на юніёрскі чэмпіянат свету і там праявіць сябе. Так што мы працуем далей.

– Згодныя з Андрэем Арамнавым, што ў вас цяпер з'явілася такая барысаўская трыяда заслужаных?

– Так, так, у прынцыпе, трыяда. Усё правільна ён сказаў. ён – заслужаны, і мы – заслужаныя. Між іншым, ва ўсіх апошніх інтэрв'ю Андрэй пастаянна казаў, што мне трэба прысвоіць гэтае званне. У гэтым і яго велізарная заслуга, і Міхаіла Мікалаевіча Саладара. І, вядома, гэта вялікі ўклад нашага нябожчыка галоўнага трэнера Віктара Яўгенавіча Шершукова. Ён таксама паспрыяў і вельмі моцна.

Прэс-служба нацыянальнай каманды