“Гэта адзін з этапаў зараджэння нацыі, які, хутчэй за ўсё, будуць вывучаць у падручніках”. Яшчэ раз пра тыя, у каго баліць за чужое

Зоркі беларускага спорту праявілі салідарнасць з сур'ёзна пашкодзіла пазваночнік на леташнім чэмпіянаце Еўропы сярод юнакоў Дзмітрыем Ходасам. Арганізатарамі дабрачыннага аўкцыёну на карысць сямнаццацігадовага штангіста сталі Вольга Хіжынкова і Аляксандра Саснович.

“напэўна, няма сэнсу казаць пра тое, які цяпер час і пра што думае кожны з нас. Кожны дзень засынаю і прачынаюся з цэлай гамай пачуццяў - упэўненая, як і ўсе мае суайчыннікі. У апошні час усё часцей лаўлю сябе на тым, што мы, беларусы, знайшлі свой таемны код, па якім пазнаем адзін аднаго. напэўна, гэта проста адзін з этапаў зараджэння нацыі, які, хутчэй за ўсё, будуць вывучаць у падручніках. Мы пачалі любіць і ганарыцца адзін адным. быць шчырымі. сапраўднымі. І, калі трэба, прасіць прабачэння.

Хочацца папрасіць прабачэння ў Дзімы. Прабачце, што мы так доўга збіраліся з вечарам у твой гонар. Нам прапаноўвалі перанесці яго і цяпер. маўляў, у краіне такі час ... А мне здаецца, сёння як раз менавіта той час, калі трэба любіць і дапамагаць”, - на мой погляд, Вольга Хіжынкова цалкам можа стаць міністрам сацыяльнай абароны. Не толькі любімых катоў і сабак, але і людзей. Яе першы вопыт атрымаўся удалым.

Саснович и Хижинкова

“Табе трэба ўзяць інтэрв'ю ў Сашы Саснович. У яе твары я атрымала не толькі падтрымку, але і таленавітага кампаньёна. Нешматлікія спартсмены ўмеюць выходзіць з гадамі склаўся раскладу жыцця, але Саша выключэнне, яна відавочна мае арганізатарскія здольнасці”, — советует мне Оля. Быццам бы я сам да гэтага не дадумаўся.

Аляксандра сканцэнтравана на сцэнары, але адцягваецца на секунду, каб сказаць ёміста: “Як спартсменка я ведаю, што гэта такое - барацьба на мяжы сіл, калі трэба выцягваць з сябе ўсё. І я вельмі добра разумею Дзіму, які ў вырашальнай спробе пайшоў на рэкордны для сябе вага, каб выйграць золата для роднай краіны. то, што здарылася потым - гэта трагедыя, але нам хочацца, каб Дзіма не адчуваў сябе адзінокім. мы, спартсмены, ўсё-ткі адна сям'я”.

варта сказаць, што ў добра вядомым менчукам кафэ Brioche сапраўды сабралася немаленькая сям'я. Усе з нецярпеннем чакалі пачатку аўкцыёну, на які былі выстаўленыя 14 лотаў ад зорак сусветнага і беларускага спорту.

Арзамасова, Мазуренок, Куделич


Дащинский и Козеко
Шепель, Шаркунова, Ципорин
Климова и Герасименя

Самым незвычайным стаў лот нумар адзін - ад Арыны Соболенко і Серэны Уільямс. Ракеткі тэнісных зорак завочна набыла Дар'я Домрачава. Герой Беларусі загадзя звязалася з арганізатарамі і прапанавала суму ў 5 тысяч даляраў. Як паказалі таргі, пабіць Дашу не змог ніхто. Ў бліжэйшы час, вярнуўшыся ў Беларусь, яна асабіста наведае Дзмітрыя.

Яшчэ адным завочным пакупніком - “срэбнай” ракеткі Сашы Саснович, з якой яна торила шлях у фінал Кубка Федэрацыі 2018., - стаў Віктар Ганчарэнка. Галоўнакамандуючы армейцаў добра ведае гісторыю свайго земляка з Хойнікаў і ўжо дапамагаў яму матэрыяльна, але і на гэты раз не застаўся ў баку, таксама не пашкадавала за Сашына ракету 2 тысячы долараў.

Уладальнікам чэмпіёнскай ракеткі Максіма Мірнага, з якой легендарны беларус выпрабаваў радасць перамогі на Алімпіядзе-2012, стаў віцэ-старшыня федэрацыі валейбола Барыс Цыпорын.

Як і варта было чакаць, галоўнымі прэтэндэнтамі на мяч лонданскага “арсенала” з аўтографамі гульцоў неверагоднага складу 2006 года сталі іх калегі з беларускай зборнай. Вылучаны дэлегатам Павел Няхайчык устойліва адбіваў атакі прэтэндэнтаў і ў выніку забраў мяч пад пахай, заплаціўшы за яго 2400 даляраў.

уладальнікам кепкі “Каларада” з аўтографам Руслана Салея нечакана для многіх стала Кацярына Вандар'ева. Ён настойліва змагалася менавіта за гэты знакавы артэфакт. затым, выйшаўшы на ўсеагульны агляд, патлумачыла сваё упартасць - зрывістым ад хвалявання голасам: “Мне было вельмі важна гэта зрабіць, таму што ў адным самалёце з Русланам ляцеў Сяргей Астапчук - брат маёй сяброўкі Марыі”.

Падобны лот - ад яшчэ аднаго трагічна пайшоў з жыцця беларускага хакеіста - набыла Аляксандра Саснович. 2150 даляраў за джэрсі і пальчаткі Уладзіміра Цыплакова (для свайго бацькі). Нагадаю, што Саснович - старшы на вельмі прыстойным узроўні гуляў у хакей з плеядай Карачуна, Андрыеўскага і К. куды крыху пазней ўліўся і Уладзімір Цыплакоў. І, здаецца, ён быў вельмі рады гэтаму падарунку ад дачкі. Прамовіўшы з гэтай нагоды усхваляваных гаворка, у якой яшчэ раз успомніў знакамітую ўсмешку Валодзі-бамбардзіра.

Сасновичи

Міс Беларусі-2016 Паліна Бородачева (а яшчэ - жонка абаронцы сталічнай “юнацтва” Яўгена Ногачева), зразумела, змагалася за гонар блізкага ёй клуба і цяпер у яго распараджэнні лот ад Уле Эйнара Бьерндален. Але што ў ім? загадка.

Швэдар зоркі савецкага хакея і пераможцы канадцаў Уладзіміра Мышкіна за тысячу даляраў купіў навабранец мінскага “Дынама” Ягор Шаранговіч. Які прадстаўляў яго інтарэсы хакейны агент Святаслаў Кісялёў правёў прамую аналогію з апошнім мяжой дынамаўскага клуба: “Хай гэтая майка непрабіўную брамніка прынясе нашаму паўпраду ў КХЛ ўдачу”.

Поспех у гэтым сезоне спатрэбіцца і гульцам гандбольнага СКА. варта сказаць, што ў барацьбе за сур'ёзны лот (мячом з аўтографам самога Арвідас Сабоніс!) армейцы праявілі нямала крэатыву, упісаўшы ў тэму беларускі дэсант у Запарожскай “маторы”, у Польшчы, у Францыі. І нават Рутэнку.

За тысячу даляраў з хвосцікам рарытэт павінен неўзабаве апынуцца ў офісе СКА. Транзітная прыпынак яго пакуль у Вільні - у нашага амбасадара ў краіне-суседцы Аляксея Багі. кажа, што коронавирус пакуль надзейна ахоўвае мяжу, але як толькі - так адразу.

Бровко

За такую ​​ж суму сышоў з малатка лот ад Дашы Домрачавай - яго ўладальнікам стала дэпутат ад Смалявічскім “Вікторыі” Дыяна Варановіч. А мы яшчэ раз пераканаліся, што бюджэт клуба не мае ніякага дачынення да духоўнай шчодрасці спартсменаў, за яго граюць. Яшчэ адным пацвярджэннем гэтага правіла стала непрабіўны галкіпер нацыянальнай зборнай Марына Навіцкі. Ад імя хакейнага клуба “Мінск” яна купіла лот ад Арыны Соболенко.

Аляксандр Саснович скарыстаўся момантам, каб асабіста выказаць павагу мужнасці лепшай марафонке Еўропы Вользе Мазуронак. Ён не абыйшоўся толькі набыццём пераможнай майкі, у якой беларуска пераадольвала свой самы знакаміты марафон у Берліне 2018.. Саша Саснович таксама распавяла пра свае чыста балельшчыцкаму адчуваннях падчас таго забегу, выйгранага потым і крывёю. “Я шчаслівы проста стаяць побач з такім чалавекам”. - “Ну што вы, гэта проста мая праца”, - усміхнулася Оля..

Брестский “мяшкоў” першапачаткова нацэліўся на пераможныя шыпоўка сваёй зямлячкі Эльвіры Герман. Запісанае відэазварот ад Славы Шумак пацвердзіла намер клуба пайсці па Элін слядах і ўшчыльную наблізіцца да кагорты лепшых клубаў Старога Свету. Ну што ж, гледзячы на ​​сцёртыя шыпы, рызыкнем выказаць здагадку, што гэты шлях не будзе простым.

зрэшты, больш за ўсё мяне ўразіў іншы лот - карціна беларускай мастачкі Тианы Банькоўскі. той самай, што напісала Аляксандра Пракапенкі і падарыла палатно яго сыну Дзмітрыю. На гэты раз твор цудоўных рук маладой мастачкі насіла назву “беларускае золата”. Тиана задаволіла цікаўнасць прысутных, выказаўшы думку, якая і да гэтага лунала ў нашых галовах.

“Галоўны гонар нашай краіны - гэта жанчыны. Яны дамагаюцца найбольшых поспехаў на спартыўнай арэне. Яны - наша золата”. Вочы - люстэрка душы. Знайшліся нават тыя, кто безошибочно определил их принадлежность на картине художницы. “што, гэта Даша Домрачава і Саша Герасіменя, — подтвердила Тиана. - Мне вельмі хацелася, каб на гэтай карціне была яшчэ адна пара вачэй - такіх жа прыгожых і належаць новай маладой зорцы, чые поспехі яшчэ наперадзе. Мне спадабалася Саша Раманаўская - лепшая спартсменка краіны мінулага года. Яна не толькі пышная фрыстайлістка, але яшчэ і чалавек з вялікай літары”.
Можна было меркаваць, што пакупніком карціны стане адзіная прысутная на вечары яе гераіня. Але Саша Герасіменя засталася сабой - яна перадала карціну Дзмітрыю Дашчынскаму і Мікалаю Казеку, продемонстрировав свою осведомленность о травме тезки. “будзе правільна, калі гэта золата будзе вісець у Сашынай кватэры. І я ўпэўненая, што Саша справіцца з усімі выпрабаваннямі, ўсе яе перамогі наперадзе”.


Демяшкевич

А на наступны дзень мы паехалі ў Аксакаўшчыну да Зміцера і яго маме. І перадалі то, дзеля чаго збіраліся. І, вядома, пагаварылі, даведаўшыся пра тое, што нядаўна Дзіма стаў студэнтам БДУФК, паступаючы на ​​трэнерскі факультэт. Што наперадзе ў яго доўгая рэабілітацыя, зыход якой пакуль прадказаць складана. І яшчэ пра многае іншае. Але гэта ўжо зусім іншая гісторыя.

будзем спадзявацца, таксама са шчаслівым канцом.

крыніца: Прессбол