ўзнагароды, заваяваныя беларускімі цяжкаатлетамі на нядаўна завяршыўся чэмпіянаце свету ў Ашхабадзе, сталі выдатным падставай сцвярджаць адназначна: айчынная школа гэтага віду спорту працягвае рыхтаваць спартсменаў, гатовых пакараць самыя высокія вяршыні. Нагадаю, што мужчынская зборная заваявалі тры сярэбраныя і два бронзавыя медалі, тады як у скарбонцы жаночай - па адным кожнай вартасці.

Карэспандэнт «СП» скарыстаўся магчымасцю па прыбыцці беларускай дэлегацыі з Туркменістана пагутарыць з галоўным трэнерам мужчынскай зборнай Віктарам ШЕРШУКОВЫМ. галоўная выснова, вынесены з размовы: ніякага «прасядання» пасля адхілення Беларусі з-за допінгавых грахоў не здарылася.

- Віктар Яўгенавіч, пяць медалёў і дзевяць юніёрскіх рэкордаў у Ашхабадзе - вынік больш чым годны?

- Некаторыя з рэкордаў, праўда, мяняліся яшчэ па ходзе чэмпіянату свету, але вынікі Яўгена Тихонцова і Эдуарда Зязюлін засталіся Непакораных. Такога ў нас ніколі не было. Нават з улікам таго, што ўсе папярэднія дасягненні з змяненнем вагавых катэгорый абнавіліся, стандарт зададзены вельмі высокі. Вельмі задаволены нашым выступам, таму што ўступілі толькі Кітаю, абыйдучы Іран. У групе «А» былі, можна сказаць, адны азіяты, з прадстаўнікоў Еўропы разводзілі іх практычна ўсюды беларусы. Расейцы «аселі», толькі адзін Арцём Окулов пацвердзіў высокі клас. Каманда Казахстана таксама зусім не бліскала. Так што нашы хлопцы канкурэнтаздольныя, і гэта важна.

- За кошт чаго атрымоўваецца быць нароўні з азіятамі?

- У нас склаўся добры калектыў настаўнікаў. У першую чаргу трэба адзначыць вопытны тандэм Міхаіла Саладара і Віктара Шершукова, якія выходзілі на памост яшчэ ў часы СССР. Акрамя таго, ёсць маладыя трэнеры, якія ўжо пачынаюць заяўляць пра сябе. Старшы трэнер Алег Лобан сам быў неаднаразовым прызёрам свету, а таксама заваёўваў «срэбра» на моладзевым ЧС. Прыцягваем да працы Валерыя Сизенка, хай ён пакуль і неатэставанай. Справа ў тым, што той жа Tihontsov і Максім Мудревский - яго выхаванцы.

- Якія высновы для сябе, як для галоўнага трэнера зборнай, зрабілі ў Ашхабадзе?

- Скажам так, ўбачыў, як цяпер рыхтуюць спартсменаў да такіх вялікіх форумах у Іране і Арменіі. Гэта цяперашнія тэндэнцыі ў сусветнай цяжкай атлетыцы. Але ў падрабязнасці ўдавацца не стану. У Кітаі нашым відам спорту займаецца столькі людзей, колькі складае насельніцтва Беларусі. думаю, тут усё зразумела. Беларускі варыянт - добрыя трэнеры, лепшыя лекары, масажыст. Вялікі ўклад уносіць комплексная навуковая група. Ні адзін хлопец, акрамя Мудревского, ня траўмаваўся. Гэта дарагога каштуе. Пашкоджанне Максіма застарэлае, перасьледуе яго на працягу некалькіх спаборніцтваў. траўма несур'ёзная, але вельмі адцягвае.

- Акрамя таго, ёсць внутрикомандная канкурэнцыя ...

- Гэта вызначальны момант. Мы беражом кожнага! Андрэя Арамнава, Міхаіла Аўдзеева. Міша вось толькі-толькі скончыў. Ён шмат саветаў даваў маладым хлопцам. лічу, калі ёсць адзін лідэр, а астатнія на яго працуюць, нічога не будзе. Паглядзіце на хакейнае «Дынама». добрая каманда, але калі было б дзве-тры такія ж ... Гэта пытанне канкурэнцыі. Можна сказаць, што ў мужчынскай камандзе Беларусі па цяжкай атлетыцы ёсць два складу - амаль раўнацэнных. Добрыя маладыя хлопцы, але і «старых» ня спісваем. Трымаем іх каля сябе як мага даўжэй, падаўжаючы спартыўны стагоддзе. Яны шмат робяць карыснага. Ну і без агульных намаганняў Міністэрства спорту і турызму, Беларускага цяжкаатлетычнага саюза, апякунскага савета, РЦАП было б неймаверна складана ўтрымлівацца на вядучых пазіцыях. А родныя «Стайкі»! Мы тут як дома. Проста прывяду прыклад Малдовы, спартсменам з якой не дапамагалі з-за такой жа дыскваліфікацыі, якой падвергнулася і каманда Беларусі. сказалі ім, маўляў, праз год прыходзьце. А ў нас вераць заўсёды.

- Арамнаў стаў толькі дзевятым ...

- Яго выступам я застаўся задаволены. што, мабыць, ад яго чакалі адразу выдатных паказчыкаў, але за чатыры месяцы гэта зрабіць было практычна нерэальна. вядома, 215 кілаграмаў ён абавязаны быў браць - тады мог разлічваць на шостае-пятае месца. Тады гэта быў бы цудоўны вынік Андрэя. Яго спісваць ня трэба, калі хто-то можа так думаць. Ён выдатны раздражняльнік, а як алімпійскі чэмпіён яшчэ прынясе нямала карысці падцягваўся калегам і рэзервістам.

- Як ацэніце рабят, якія выступалі і на моладзевым ЧЕ, і ў Ашхабадзе?

- О 101 бал. Як і свой трэнерскі калектыў. У Замасці, ня выкладваючыся, чацьвёра сталі чэмпіёнамі Еўропы. За тыдзень дадалі яшчэ па восем-дзевяць кілаграм, і з гэтым вагой выступілі на планетарным форуме. Усё было зроблена вельмі пісьменна тактычна. Хлопцы не былі выпусташаны. Можна ж было не рваць жылы, выйграўшы кантынентальнае першынство, але хлопцы працягнулі старанна працаваць яшчэ там, у Польшчы, і адразу ж выступілі ў Туркменістане.

- Вадзім ліхаманіць мог "зачапіцца" за "золата"?

– Он сейчас один из ведущих в команде. Трэніруецца так - дай Бог кожнаму. Непасрэдна з ім працуе Міхаіл Саладар, які яшчэ да ЧС сказаў: яго мышцы гатовыя да медаля. Калі галава не падвядзе - так і здарыцца. Справа ў тым, што Вадзім ужо аднаго кітайскага спартоўца «пасунуў». І ёсць запас, бо гэта яго вагавая катэгорыя. Паўгода таму ў яго была траўма, але аднавіўся і зараз выглядае бліскуча. Проста адзін момант: в Ашхабад Лихорад приехал со своим собственным флагом Беларуси. Ехаў за медалём!

- А Пол Хадасевіч?

- На размінцы перад стартам размінаўся горш за ўсіх ... Я і Саладар глядзім адзін на аднаго і думаем: ўсё прапала. Выйшаў на памост - зусім іншы чалавек! Не завагаўся ў сур'ёзнай барацьбе.

крыніца: «Спартыўная панарама».